„Szukając odpowiedzi na pytanie o ‘zasadę‘ (podstawę) dalszych kontaktów należy ją po prostu sformułować tak: byłaś i nadal pozostajesz moim ‘ekspertem’ osobistym od dziedziny Humane Vitae. Tak było od dwudziestu z górą lat, i to należy utrzymać. W kontekst owego ‘eksperta’ wchodzą różne sprawy, którymi de facto się zajmowałaś i na których się znasz, problem etycznej regulacji poczęć, wychowanie młodzieży ‘do miłości‘, medycyna pastoralna.” Takimi słowami Jan Paweł II zwraca się do Wandy Półtawskiej w liście, pisanym do niej krótko po swoim wyborze na następcę św. Piotra. Wanda Półtawska – lekarka, doktor nauk medycznych oraz specjalistka w dziedzinie psychiatrii, wykładowca medycyny pastoralnej na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i profesor na Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie, radna miasta Krakowa, wieloletnia biegła sądowa w sądzie Wojewódzkim – zmarła niedawno, 24 października 2023, w Krakowie dożywając prawie 102 lat.
W związku z tym wydarzeniem, środowisko fides et cultura, którego jednym z patronów jest św. Jan Paweł II, postanowiło przyjrzeć się bliżej tej niezwykłej postaci, znanej szczególnie jako wieloletnia bliska przyjaciółka papieża. Osobę Wandy Półtawskiej przybliżyła uczestnikom spotkania środowiska, mającego miejsce 26 listopada 2023 online, pani dr. Magdalena Dej. W trakcie swojego wykładu dr Dej, zatrzymując się przy poszczególnych etapach życia Wandy Półtawskiej, nakreśliła bardzo żywy obraz tej wybitnej kobiety, poświęcając szczególną uwagę tym aspektom jej życia, które pozostawiły w niej stały, znaczący ślad i nakierowały je na te niezwykłe tory. W ten sposób dr Dej zdecydowanie uwidoczniła niezmiernie mocny wpływ doświadczeń Wandy Półtawskiej w niemieckim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, które decydująco wpłynęły na jej dalsze działanie na rzecz bezwarunkowej obrony życia ludzkiego, w tym szczególnie życia jeszcze nienarodzonego. Jednocześnie dr Dej odnosiła się do przeżyć wewnętrznych lekarki, m.in. do jej spowiedzi w kaplicy Matki Bożej Ostrobramskiej w Kościele Mariackim, w którym pierwszy raz spotkała Karola Wojtyłę.
Szczególnie ciekawe było w tym kontekście wskazanie przez dr Dej ciągłego napięcia w jakim żyła Wanda Półtawska, jej rozdarcie pomiędzy swoim działaniem na rzecz Kościoła i ludzi – wykładami i prelekcjami, nieustanną pracą w poradni dla małżeństw i rodzin oraz Instytucie Rodzin – a swoją rolą jako matki czwórki dzieci i żony. Napięcie to chwilami narastało nawet do wagi wyrzutów sumienia, z których to Wanda Półtawska zwierzała się papieżowi.
Poruszając a potem – w dużej mierze już w ramach dyskusji po wygłoszeniu prelekcji – zgłębiając ten wątek życia przyjaciółki Jana Pawła II, prelegentka uchwyciła i przedstawiła dwa nurty – jak to opisywała sama Wanda Półtawska – jakimi płynęło jej życie: „Jeden nurt jakby na powierzchni, szybki, pełen napięć, kumulacja ludzkich, trudnych spraw, w których szybka decyzja, diagnozy, wysuwa się na plan pierwszy, a drugi nurt głębi – powolny i dążący, płynący jakby dołem, do dna […]”. Życie i działanie Wandy Półtawskiej nie było jednowymiarowe, prostolinijne, zawsze jednoznaczne, ale składało się – jak i ona sama jako osoba -, z nakładających się na siebie warstw, przenikających się nawzajem. Pomiędzy nimi była także niepewność, chwile zwątpienia, pytanie o to, co słuszne a więc zwykłe ludzkie rozterki – w jakże niezwykłym życiu. Drugie pierwszego nie wyklucza, a nawet jest jego conditio sine qua non, jako conditio humana. Warto o tym pamiętać, szczególnie w tych momentach życia o trochę ciemniejszych barwach.
Tych, którzy niestety nie mogli wziąć udziału w spotkaniu, zachęcamy do lektury „Beskidzkie rekolekcje. Dzieje przyjaźni księdza Karola Wojtyły z rodziną Półtawskich”